"Eskola 2.0 eta Arbel Digitala"

Artikulu honetan irakurri ahal izan dudanaren arabera, "Eskola 2.0" delakoa, hitz gutxitan esanda, negozio hutsa da. Orain arte Eskola 2.0 entzuten nuenean, eskola eta teknologia berrien artean sortutako kohesioa zela uste nuen, non ikasleen ikasketa prozesua hobetzeko urratsak ematen ziren.

Artikulu honek Eskola 2.0-ren eraginkortasuna kolokan jartzen du, eta bere idazleak, J.L Murillo Garciak, adierazten duenez, ez dira hezkuntza planteamendurik ezta planteamendu pedagogikorik kontuan hartzen, bere helburu bakarra teknologia berria banatzea eta azpiegiturak sortzea besterik ez da. Hasiera batean, egun hori gertatzea arraro egin zait, baina, testua irakurri ahala konturatu naiz bestelako interesak honetan zeresana dutela.

Beraz, adierazi dudan moduan, Teknologia berriak (programa honen barruan ) ez dira hezkuntzaren hobekuntzarako eskoletan txertatu (emaitzei begiratu baino ez diegu egin behar), baizik eta teknologia berrien salmenta eta publizitatea areagotzeko.

Eskola 2.0 programak bere hasiera Aragoiko "Arbel Digitala"ren bidez izan zuen. Programa honekin ikasleei Tablet PC bat eman zitzaien beste barik. Argi dago guzti honek suposatu zuen diru mugimendua, beti ere teknologia berrien mitoetan oinarrituz: "informazioaren gizartea", "Teknologia berrien bidez gehiago ikasten da"... adieraziz. Komunikabideek berrikuntza honen berri eman zuten  marketing kanpaina argi eta garbi batean bilakatu zelarik.

Programa honetan parte hartzen zuten eskolei software eta hardware zehatz batzuk inposatzen zitzaizkien, eskolaren beharrizanak kontutan hartu barik. Hori dela eta material piloa banandu egin zen eskoletan zehar, beharrezkoa zuten edo ez begiratu barik. Horregatik (eta datuek garbi azaltzen dute) teknologia berrien txertatzea ez zuen hobekuntza handirik suposatu hezkuntza arloan, gauzak zeuden moduan jarraitzen zuten (edota txarrago oraindik). Beraz, argi dago, material guzti hori soberan dagoela.

Egoera honen aurrean eskola askok Eskola 2.0 programari uko egin diote. Zergatia ondorengo arrazoietan aurkitzen dugu:

• Proiektu honek ez du posible egiten teknologia berriak errealitatera egokitzea.

• Zehaztuta dagoen moduan gauzatu behar da (ez dago eskola bakoitzeko errealitatera egokitzerik).

•  Ez da estrategia pedagogikorik erabiltzen. Irakasleen iritzia edo eskuhartzea ezibestekoa da; teknologia berrien erabilera egoeraren arabera egokitzeko aukera izan beharko lukete.

•  Ezertarako balio ez duen gastu itzela dakar.

Labur esanda, aurkeztu diguten "Eskola 2.0" programak ez ditu teknologia berriak ikasleen garapenerako baliabide moduan ikusten, merkantilismoa eta negozioak egiteko baizik.

Horregatik, teknologia berriekin lan egiterako orduan, oso argi izan behar dugu ez direla ikasteko material soila, hau da, teknologia berriek eskaintzen dizkiguten aukerak aprobetxatzen jakin behar dugu, ikasleen ikasketa prozesuan modu positibo eta eraginkorrean txertatuz.

Azkenik, esanguratsua iruditu zaidan esaldi bat aipatu nahi dut komentatutako guztiarekin bat datorrena:

"Los portatiles hacen mejorar una buena escuela, pero no hacen que una mala escuela sea buena". 

Mark Warschauer, 2008.